Blog

Rugpijn, verkeerd of volledig begrepen?

Rugpijn, verkeerd of volledig begrepen?
Vorige week las ik in het ‘DS Weekblad’ een interessant artikel over de oorzaken van spierpijn: ‘Rugpijn, vaak verkeerd begrepen (en behandeld)’. Uiteraard viel het woord ‘stress’ als gevolg van relationele of werkgerelateerde problemen.
Wat mij opviel, is dat vroeg emotionele problemen niet vermeld werden. En dan heb ik het nog niet over traumatiserende oorzaken als fysiek geweld of verwaarlozing.

Ik verduidelijk mij.
1 sept, eerste schooldag: moeder met huilend kind komt de school binnen. Haar kind laat zich hangen, wordt bijna als een dweil over de grond voortgetrokken en gaat de hysterie in. De wanhopige moeder wordt ter hulp gesneld door een behulpzame juf. Zij poogt het kind in haar armen op te nemen en te sussen. Maar de felle emotie van het kind is niet vatbaar voor enige ratio. De weinige steun in de triestige, onbeholpen ogen/lichaamstaal van de moeder veroorzaakt nog grotere paniek. Zo’n voorval kerft diep in het zachte hartje van het kind. Hoe moet het dit plaatsen? Ik weet het ook niet.

Deze situatie kan voor elk kind een ‘trauma’ zijn. De vroege kinderjaren zijn een niet te onderschatten harde periode voor het kleine kind. Veel beslissingen worden over zijn hoofd genomen: nu gaan we naar de dokter, mama heeft een nieuw vriendje, papa woont nu elders, we verhuizen, nu opstaan, nu buiten spelen. Ook hier ongeloof, frustratie en geen inspraak. De emotionele ladingen deinen niet weg. Ze stapelen zich op in het kleine lijfje. Ze worden laag per laag onderhuids opgestapeld in het emotioneel keldertje met alle andere frustraties, pijnen en verdriet erbij.

Laten we daarom onze kinderen, liefst zo vroeg mogelijk, helpen open te bloeien tot emotioneel mondige kinderen. Laat ze vertellen. Bevraag kinderen over hun schooldag. Niet: “hoe was je dag?” Meest courante antwoord: “goed”. Maar: “wat vond je leuk?” Het benoemen van wat je plezier heeft gebracht/je hart heeft geraakt is  belangrijk om dat gevoel van groot of klein geluk te koesteren. Dit geldt niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen.

Als kinderen leren te benoemen wat leuk was, leren ze tegelijk ook te benoemen wat hen frustreert, teleurstelt, onzeker of angstig maakt. Zo leert het kind zichzelf bevrijden van een spanningslast die op latere leeftijd kan uitgroeien tot rugpijn. Zo leert de puber vanuit zijn gevoeligheid rekening houden met de gevoeligheden van zijn vriend of vriendin. We voorkomen pestgedrag op school, vechtbendes aan het station of met bierblikjes gooiende voetbalsupporters.

In mijn praktijk ontmoet ik veel gevoelige mensen die met hun gevoeligheid geen weg kunnen en die gevoeligheid ervaren als een last ipv een gave. Wat een last is, moet “gedragen” worden en veroorzaakt op de duur fysieke klachten (vb rugpijn).

De kracht, rijkdom en schoonheid van de mens zit in zijn gevoelscapaciteiten of -kwaliteiten. Als we die kunnen ontplooien ipv onderdrukken, bevrijden we ons lichaam en voeden we onze vreugde en geluk. Misschien publiceert ‘DS Weekblad’ dan een artikel met als titel:’Rugpijn, nu volledig begrepen en definitief behandeld’.