Blog

Wie is mijn lichaam?

Wie is mijn lichaam?
 
Wat vaak opvalt in mijn praktijk emotionele lichaamstherapie is hoe mensen kampioen zijn in denken, plannen en piekeren en niet getraind in het voelen, ervaren en beleven. Dit leidt tot een onevenwicht en klachten (zie blog: van stress word je ziek).
 
In de emotionele lichaamstherapie ligt het accent niet op het behandelen van de klachten maar op het herstel van het evenwicht lichaam/geest waardoor klachten verminderen of verdwijnen én voorkomen worden.
 
Leren ontspannen om de stress te verminderen is oké maar eigenlijk al te laat. Voorkomen dat je stress opbouwt die beslag legt op de verschillende lichaamsfuncties lijkt mij veel interessanter.
 
Wacht niet tot je heup versleten is en een operatie onafwendbaar wordt. Voorkom slijtage en misvorming. Steek energie in het op zoek gaan naar de oorzaak van het onevenwicht. Richt je aandacht naar binnen (zie blog: the only way out is in). Zo voorkom je veel miserie en pijn.
 
Misschien kunnen in de toekomst ‘genees’heren vervangen worden door ‘voorkom’heren? Voor de komende regering zit daar een serieus besparingselement in: minder zieken, minder depressies, minder medicatie, minder kosten, minder uitkeringen, minder onderzoeken, minder ziekenhuizen, ... Hoezo, een illusie? Was elke mentaliteitsverandering vooraf geen illusie?
 
Omgaan met gevoelens in de crèche of kleutertuin lijkt mij een must. En waarom geen verplichte leerstof in de lagere school? Kinderen leren gevoelens bespreekbaar maken, leren zichzelf en de andere voelen.
“Mijn hartje doet pijn, ik voel verdriet, en ik mag huilen”.
“Mijn buikje doet pijn, ik ben wat bang, ik mag troost zoeken bij de juf/meester.”
“Mijn hartje voelt vol, ik ben zo blij, ik mag zingen en springen!”
 
Kinderen die leren omgaan met gevoelens, groeien uit tot evenwichtige volwassenen die garant staan voor evenwichtige relaties tov mensen, de natuur, de wereld en de toekomst.
 
Als iemand mij na de behandeling zegt :”Ik voel mij nu opgelucht/bevrijd/sterker/”. vraag ik onmiddellijk “En waar in je lichaam voel je dit?” Gevoelens hebben altijd een plaats. Wat je voelt, voel je ergens. Waar voel je in je lijf ontspanning, vreugde, opluchting, onrust, teleurstelling, verbittering of kwaadheid? Wat ligt er op je maag? Op je lever? Welke last draag je op je schouders? Welke pijn snoert je hart toe? Wat beknot je ademen? Wat verteren je darmen niet? Wat heb je uitgekotst? Wat hoest je op? Wat irriteert je huid?
 
Vandaar is het mijn plicht/doel/missie als therapeut om mensen te leren stilstaan bij hun voelen en te luisteren naar hun eigen lichaamstaal. Ikzelf leer luisteren/kijken/voelen/ waarin ze vastlopen zodat ik de link kan leggen tussen waarin ze vastlopen en de fysieke of emotionele pijn die ze hebben.
 
Met de ‘open houding’ en ‘handen op het hart’ kun je nu al beginnen oefenen, door stil te staan, je lichaam te beleven en met geduld contact te maken. Dan hoef je niet te wachten op fysieke pijn, een depressie of een burn-out.