Blog

Ieder zijn waarheid

Ieder zijn waarheid
 
Ikzelf kan niet zien. Ogen nemen enkel licht-, vorm- en kleurprikkels op. Via de oogzenuw bereiken die impulsen het visueel centrum en nadien de hersenschors. Wat ik op dat moment zie, krijgt ogenblikkelijk een gekleurde stempel van mijn denken.
 
Dé werkelijkheid en dé waarheid bestaan dus niet. Alles is subjectief. De invloed van mijn gevoel, mijn ervaringen, mijn weten, mijn afkomst, … is er altijd. Objectiviteit is niet des mensen.
 
Pijn ervaar ik als mijn pijn, vreugde als mijn vreugde. Zo ben ik ook de gelukkige bezitter van mijn huidig inzicht, mijn aangeleerd ideeëngoed, mijn zelfgemaakte of geleende overtuigingen, mijn persoonlijke voorkeuren en mijn groot of klein zelfbeeld. Als iemand mij verwijt dat ik mezelf iets inbeeld, dan heeft hij volkomen gelijk. Ik doe niets anders.
 
Tijdens een gesprek kan ik te vaak en te vlug reageren, om mijn verhaal en ervaring te vertellen, in plaats van te luisteren. In een echt gesprek is er plaats voor ieders ruimte. Wijs geduld, open luisterbereidheid, gezonde nieuwsgierigheid en enige emotionele volwassenheid, leren mij om vanuit mijn eigen wereld en waarheid naar mijn gesprekspartner te luisteren.
Ik verstoor een gesprek als ik blijf gaan voor mijn gelijk. Op dat moment stopt het gesprek en start een monoloog.
 
‘Ons gesprek’ is een illusie. Ik spreek vanuit mijn beeld met jou en jij spreekt vanuit jouw beeld met mij. Niet te verwonderen dat er soms Babelse toestanden ontstaan.
Het schept duidelijkheid als ik herhaal wat ik hoorde, als ik vertel van waaruit ik iets meedeel of als ik vraag van waaruit de ander reageert.
 
Het is ook erg belangrijk dat elk zijn verhaal volledig brengt. Veronderstellingen, onduidelijkheden, halve waarheden en mank lopende vergelijkingen hypothekeren de boodschap. Bij onduidelijkheid interpreteert elk vanuit zijn eigen fantasierijke belevingswereld, vaak mijlenver van die van de ander verwijderd.
 
Tijdens een gesprek kritiek of feedback krijgen is interessant. De ander heeft blijkbaar geluisterd. Ik werd au sérieux genomen. Kritiek of feedback gaat niet over wie ik ben maar over wat ik gezegd heb. Het laat mij toe om mijn mening te verduidelijken of te vervolledigen of om nieuwe inzichten te krijgen.
 
Na het gesprek kan ik zeggen dat ik er deugd aan gehad heb. Voor de ander kan ik dit niet uitmaken. Ik weet het pas als ik het hem vraag.