Blog

Ruimte

Ruimte
 
Vorig weekend was het weer zover.
Frank, Sabine, Peggy, Geert en soortgenoten hadden het betere weer voorspeld. De NMBS voorziet dan extra treinen en pikt zo een graantje mee uit de weelderige toeristenkorf. Ook altijd een beetje avontuur op die drukke trein. Strand en zeedijk worden massaal overspoeld met dagjes- of weekendtoeristen. Autoreizigers ondergaan het leed van stilstaande of accordeonfiles en de zoektocht naar de resterende, weinige parkeerplaatsen. En daarna, eindelijk gesetteld, snuiven ze allemaal met volle teugen de zilte zeelucht op.
Opluchting alom.
 
Het stadsbestuur voorziet voor hun veiligheid in een ploeg redders op het strand. Oostendenaars stellen de afbraak van hun cabine nog even uit. En de horeca roept zijn flexijobs en jobstudenten op. IJsventers doen gouden zaken.
Het is weer zomertijd, terrasjestijd voor even.
 
Waarom komen ze met zijn allen naar zee?
Wie zijn ze?
Wat zoeken en hopen ze hier te vinden?

Antwoord: het zijn mensen die zich opgesloten voelen in hun krappe drukke gedoe. Ze willen eruit. Ze zoeken de openheid, een weidse horizon, een breed panorama, een ver uitzicht. Ze laven zich met volle teugen aan de immense ruimte tussen hen en het raakvlak van hemel en aarde, ver van hen vandaan, voorbij de minuscule containerschepen en de wazige windmolens.
 
Ik, de gelukkige, aanschouw al dat hongerig volk van op een bank op de zeedijk. Ik zie dat ze onze contreien weer hebben ingenomen. Ik gun hen onze ruimte van harte en ik zie dat het goed is. Ik gun mij hetzelfde en een ijsje.