Blog

Boom, mens, paard

Vorige week was ik getuige van dit bijzondere moment.
Boom, mens, paard. Of is het mens, boom, paard of paard, boom, mens?
Wat zien we?
Een persoon leunt tegen een boom in een bos en een paard komt haar vervoegen. Ongedwongen, natuurlijk.
Het bos, het paard en de persoon hebben elkaar nog nooit ontmoet.

Wat ik bij het zien van de foto zo mooi vind , is het gevoel dat dit bij mij oproept: een sterk gevoel van eenheid tussen de boom (omgeving), de mens en het paard. De mens stelt zich open voor de verbinding met de natuur. De natuur kent geen weigering en kan maar handelen vanuit acceptatie: een onvoorwaardelijk openstaan. En nieuwsgierig zoals een paard is, komt het, van nature uit natuurlijk, meeproeven en genieten van die eenheid.

Voedt eenheid ons niet altijd? Eén zijn met je geliefde, met je kind, je kleinkind, met je werk, met het eten dat je bereidt of met de berg die je beklimt.
Kan de natuur zich voeden met de mens?
Voedt de natuur zich met de aanwezigheid van dieren?
Wie voedt wie?

Eenheid, voeding, geluk, groei, .... vul maar verder in .

.